У 1939 годзе пачала свой адлік гісторыя калгаса “Беларусь”. Першымі на Ляхавіччыне вырашылі аргнізаваць калгас, які потым аб’яднаўся з калгасам ў Жарабковічах, жыхары вёскі Гулічы, якія стварылі сельскагаспадарчую арцель і далі ёй гучнае імя Варашылава. Адным з арганізатараў Гуліцкага калгаса імя Варашылава з’яўляецца Дзямьян Паўлавіч Мінкевіч. Будучы членам праўлення арцелі, ён аддае ўсе свае сілы грамацкай гаспадарцы калгаса. У далейшым ён становіцца старшынёй калгаса. Калгаснікі Аляксей Кунцэвіч, Ігнат Мікуліч і Марыя Мінкевіч, выехаўшыя першымі ў поле, на арцельнай зямлі ў першы дзень працы пасеялі 4 га канюшыны і ўзаралі пад пасеў каласавых 3 га пахаці. У 1947 годзе старшынёй калгаса імя Варашылава быў Салата Ігар Васільевіч. У гэтым жа годзе гаспадарка адной з першых разлічылася з дзяржавай па сенапастаўках.
24 снежня 1950 года дробныя калгасы – “Перамога” (Зарытава), “Ударнік” (Яцкаўшчына), “Новае жыццё” (Канюхі), імя Варашылава (Гулічы), калгас імя Кірава (Астрэйкі) – аб’ядналіся ў адну гаспадарку імя Сталіна, якая праз некаторы час атрымала назву “Беларусь”. Старшынёй быў абраны Кухарчык Ігнат Раманавіч, а ў склад праўлення ўвайшлі былыя старшыні раней існаваўшых гаспадарак.
Аб’яднаныя калектыўныя гаспадаркі патрабавалі граматных і кваліфікаваных кіруючых кадраў. Па закліку партыі з гарадоў, прамысловых цэнтраў ў калгасы накіроўваліся працаваць на кіруючыя пасады вопытныя, аўтарытэтныя работнікі, спецыялісты сельскай гаспадаркі.
У маі 1952 года калгас імя Сталіна ўзначаліў загадчык сельгасаддзела Ляхавіцкага райкама партыі Бычкоў Пётр Панкратавіч. Старшыня аддаваў шмат сіл і энергіі, каб вывесці калгас ў перадавыя, вырашыць сацыяльна-эканамічныя і культурныя праблемы пасляваеннага часу, а гэта стварэнне вытворчай базы калгаса, перасяленне з хутароў сем’яў калгаснікаў, электрыфікацыя і радыёфікацыя вёскі, будаўніцтва сельскага Дома культуры, сярэдняй школы, медустаноў. У гэты перыяд фактычна была спланавана і пачала будавацца на новым месцы вёска Зарытава. У кастрычніку 1961 года калгас імя Сталіна быў перайменаваны ў калгас “Беларусь”.
Паспяхова прадоўжыў справу былога старшыні калгаса Мікуліч Іван Іосіфавіч, які працаваў на гэтай пасадзе са жніўня 1967 па чэрвень 1975 года. Калі калгас застаўся без кіраўніка, калгаснікі, як вопытнага спецыяліста, выбралі яго сваім старшынёй. Мікуліч Іван Іосіфавіч быў з гэтых мясцін, нарадзіўся ў 1927 годзе ў вёсцы Гулічы ў сялянскай сям’і. За гады працы пры ім калгас памножыў свае здабыткі, выйшаў на новыя рубяжы ў сельгасвытворчасці. Старшыня калгаса асабіста ўзнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга, граматай Вярхоўнага Савета БССР за поспехі, дасягнутыя гаспадаркай у вытворчай дзейнасці.
З 1975 па 1982 гады калгас “Беларусь” узначальваў Бокач Аляксандар Іосіфавіч. Пад яго кіраўніцтвам гаспадарка дасягнула новых вытворчых поспехаў – неаднаразова станавілася пераможцам усесаюзных і рэспубліканскіх спаборніцтваў, з’яўлялася пастаянным удзельнікам ВДНГ у Маскве.
У 1980 годзе ў склад калгаса “Беларусь” уваходзіць калгас “Савецкая Беларусь”.
З восені 1982 года і да вясны 2016 года займаў пасаду старшыні калгаса “Беларусь” Бусько Віталій Іванавіч, які дагэтуль працаваў у калгасе намеснікам старшыні, сакратаром партарганізацыі. Самай буйной гаспадаркай стаў кіраваць вучоны заатэхнік, якому ад роду было ўсяго 29 гадоў. На той час – самы малады старшыня калгаса ў раёне.
Нялёгкі час выпаў на пачатак работы старшыні калгаса Віталю Бусько. Перабудова, якая пачалася ў СССР з 1985 года, зацягнулася на доўгія гады. Рушацца раней напрацаваныя эканамічныя сувязі, у гаспадарчай дзейнасці ўзводзяцца новыя рыначныя адносіны, раней існаваўшага цэнтралізаванага планавання ўжо не існуе…
Але дзякуючы самаадданай працы вяскоўцаў, умеламу кіраўніцтву калгас не заняпаў, а стабільна працуе з прыбыткамі.
3 красавіка 2007 года ў лік ААТ “Жарабковічы” ўвайшло ЗАТ “Падлессе”.
30 мая 2014 года шляхам далучэння да ААТ “Жарабковічы” рэарганізаваны СВК “Канюхі”.
30 снежня 2016 года адбылася трансфармацыя сельскагаспадарчага вытворчага кааператыва “Жарабковічы” ў адкрытае акцыянернае таварыства з такой жа назвай. Гэта ніколькі не палепшыла і не пагоршыла гадавую вытворча-эканамічную карціну прадпрыемства. Адсюль вывад: усе поспехі і дасягненні 2016 года, меўшыя месца асобныя няўдачы – на рахунку сельгаскаператыва.
У канчатковым выніку ўсё залежыць ад людзей. Ад іх умення, стараннасці, цярплівасці. І, вядома ж, ад сумлення. Такія якасці ўраз не выхаваеш…
Жыццё Віталя Іванавіча Бусько абарвалася на 64 годзе жыцця. Яго змяніў паплечнік, намеснік старшыні па раслінаводству Булаты Антон Тадэвушавіч.
Больш за чвэрць стагоддзя Антон Булаты працуе ў сельскай гаспадарцы, 20 апошніх гадоў у СВК “Жарабковічы”. Спачатку намеснікам старшыні па раслінаводству, а з вясны 2016 года і па цяперашні час – старшынёй ААТ “Жарабковічы”. Важкія ўраджаі з года ў год – безумоўна, заслуга агранамічнай службы і яго асабістая.
У 2019 годзе да ААТ “Жарабковічы” далучаны КСУП “Тальмінавічы”.
16 жніўня 2024 года ААТ “Жарабковічы ўзначаліў Новік Андрэй Анатольевіч.
