Гісторыя

26 лютага 1950 года ў вёсцы Тухавічы быў створаны калгас “Сталінскі шлях”. У пачатку 1951 года калгасам кіраваў Нупрэйчык Аляксандр Іванавіч. Усяго ў калгасе налічвалася 28 гаспадарак. Плошча зямель складала 200 га. Крыху ранней, у 1949 годзе, былі створаны калгасы ў вёсках Рагачы, Забер’е, Залужжа. Калгас у вёсцы Рагачы называўся “Шлях Ільіча”, яго старшынёю быў Гаўрыльчык І.М. Калгас у вёсцы Забер’е насіў імя “Першае мая”. Яго ўзначальваў Варвашэвіч М.Ф. Калгас у вёсцы Залужжа меў назву “Новае жыццё”, старшыня Бурчыц П.І. Вёска Залужжа знаходілася ў складзе калгаса “Сталінскі шлях” да 1957 года.

28 кастрычніка 1951 года ўсе гаспадаркі былі аб’яднаны ў адну, якая мела назву “Сталінскі шлях”. Узначаліў калгас Шуба Анатолій Рамановіч. З 23 кастрычніка 1953 года калгасам стала кіраваць Нікуліна Марыя Іосіфаўна. Старшынёй калгаса яна працавала тры гады.

З 1956 па 1969 год калгас узначальваў Аўдзеня Васіль Канстанцінавіч. На агульным сходзе калгаснікаў 23 лістапада 1959 года старшыня калгаса Аўдзеня В.К. падвёў вынікі працы калгаса за бягучы год. Ён адзначыў паляпшэнні ў выкананні некаторых паказчыкаў, але не згаздіўся з тым, што гэтага дастаткова для лепшага жыцця калгаса.

Пратакол № 5 агульнага сходу калгаснікаў калгаса “Сталінскі шлях” ад 9 лістапада 1961 года сведчыць аб змене назвы калгаса “Сталінскі шлях” на калгас “Ленінскі шлях”.

У сакавіку 1969 года на пасаду старшыні абраны Шваль Станіслаў Міхайлавіч, які займаў гэту пасаду да снежня 1978 года.

Змяніў яго Махнач В.П.

У 1981 годзе калгас “Ленінскі шлях” (вёскі Тухавічы, Забер’е, Рагачы) быў далучаны да калгаса “Шлях да Камунізму”.

Кіраўнікі:

Нікуліна Марыя Іосіфаўна нарадзілася ў 1913 годзе ў мястэчку Быцень Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Бацькі яе былі сялянамі, у 1920 годзе памерлі ад голаду. Старэйшы брат завёз дзяўчынку ў панскі маёнтак, дзе яна стала прыслужніцай. Так і прайшлі яе дзіцячыя гады.
У 1939 годзе яна была накіравана на курсы медсясцёр. Было вельмі цяжка, бо трэба было асвойваць школьныя прадметы і спецыяльнасць. Скончыўшы курсы, Марыя Іосіфаўна стала працаваць у вёсцы Плянты. Тут яе застала Вялікая Айчынная вайна. Бальніца была рэарганізавана ў шпіталь. Калі немцы прыйшлі ў Быцень, Нікуліну выдаў здраднік. Яе адправілі ў Баранавіцкую турму, а адтуль – у канцэнтрацыйны лагер у 30 км ад горада Гдыня. Калі стала прыбліжацца Чырвоная Армія, фашысты сталі карміць людзей атручанай ежай. Некаторыя выжылі толькі таму, што ім дапамагалі палякі. Дзень 26 сакавіка 1945 года Марыя Іосіфаўна запомніла назаўсёды: ён прынес ёй і іншым знясіленым людзям вызваленне. Яна хацела застацца працаваць у ваенным шпіталі, але ёй не дазволілі, бо трэба было лячыцца самой. Жанчына вярнулася на радзіму, стала працаваць у інфекцыйным аддзяленні бальніцы. Сама захварэла на тыф. У жніўні 1945 года прыехала ў вёску Мілавіды Баранавіцкага раёна арганізоўваць бальніцу. Працавала тут тры гады, а ў лістападзе 1948 года райкам партыі накіраваў яе ў вёску Тухавічы Ляхавіцкага раёна, дзе яна працавала акушэркай. 1950 год памятны ў гісторыі Тухавіч: пачалася калектывізацыя. Марыя Іосіфаўна стала працаваць старшынёй сельскага Савета, а з лістапада 1953 года – старшынёй аб’яднанага калгаса “Ленінскі шлях”. У сувязі з цяжкай хваробай мужа у 1956 годзе зноў стала працаваць у сельсавеце, адкуль і выйшла на пенсію. Будучы на пенсіі, Нікуліна М.І. была частым госцем у мясцовай школе, на мітынгах, урачыстых вечарах. Яна была ўзнагароджана медалямі “За боевые заслуги”, “За доблестный труд”, “20 лет победе Великой Отечественной войне”, “50 лет Вооруженных Сил СССР”.
Памерла Марыя Іосіфаўна ў 1994 годзе.

Аўдзеня Васіль Канстанцінавіч нарадзіўся 25 кастрычніка 1919 года ў вёсцы Тухавічы, дзе прайшло яго дзяцінства і юнацтва. Пачатковую адукацыю атрымаў у вёсках Ліпск і Новая Мыш. Пасля скончыў 3 курса Баранавіцкага каператыўнага тэхнікума. У 1940 годзе быў прызваны на фронт, у Ленінград. Пасля вайны вярнуўся ў родную вёску разам з жонкай, з якой яны пазнаёміліся падчас вайны. У іх нарадзілася трое дзяцей. У 1956 годзе Васіль Канстанцінавіч быў абраны старшынёй калгаса “Ленінскі шлях”, дзе ён працаваў да 1969 года. Указам Прэзідыўма Вярхоўнага Савета БССР ад 5 кастрычніка 1966 года ўзнагароджаны Граматай Вярхоўнага Савета за поспехі, дасягнутыя ў развіці сельскай гаспадаркі. У 1969 годзе стаў старшынёй выканкама Тухавіцкага сельскага Савета дэпутатаў працоўных. Памёр у 1998 годзе.

Калгас “Ленінскі шлях”

Гісторыя

Кіраўнікі:

Фотагалерэя

Крыніца пошука: